Μεγαλώματα...

Χρόνια πολλά!

Δεν θέλω πολλά ρε,

Τα καλά θέλω μόνο.

Τα άλλα πάρ’τα χάρισμα σου...

Γερνάω μαμά, δεν ανησυχώ για το δέρμα,

Ανησυχώ για τις ιδέες και την διαδρομή...

Δεν θα μου στερήσουν τα αρθρητικά το γράψιμο,

Αλλά η απώλεση του νου, αυτήν τρέμω..

Φοβάμαι  μαμά, φοβάμαι μην πάψω να θέλω να σε λέω μαμά.

Φοβάμαι να μην δεν θέλω πια την αγκαλιά σου.

Δεν γερνάει μόνο η Τάνια μαμά.

Δεν θέλω να χαθεί η δροσιά του νου...

Ξέρω, δεν είμαι ο Πήτερ Παν.

Ούτε και θέλω να γίνω,

Αλλά θέλω να μπορώ να γίνομαι.

Να έχω αυτη την επιλογή ρε μαμά.

Δεν το θέλω συνέχει το κουστούμι ρε μαμά..

Θέλω να δείχνω αδιάκριτα.

Να κοιτάω ξεδιάντροπα

Να γελάω γκαγκανιστά...

Θέλω να βρω μαμά, δυο μάτια.

Εκείνα που όχι μόνο δεν θα ντρέπονται όταν είμαι παιδί

Αλλά ίσως να βγάζουν και ένα φως.

Όταν γελάω δυνατά, όταν κοιτάω αθώα, όταν ντρέπομαι...

Έρχονται «εκείνα» τα χρόνια μαμά.

Οι αγκαλιές και τα φιλιά δεν θα γιατρεύουνε τα πάντα.

Δεν θα πιάνουν τα νανουρίσματα και οι ιστορίες.

Μεγαλώνω ρε μαμά, γιατί με αφήνεις να μεγαλώνω;

Σταύρος                                    

Σε τρίτο ενικό...

Τα μάτια θολά, μα σταγόνες δεν πέφτουν.

Ανίκανος σε κάθε έκφραση.

Το στόμα ανοιχτό, μα λέξεις δεν βγαίνουν,

Ανίκανος σε κάθε έκφραση.

Μα γιατί δυσκολεύεται,ξέρει τι πρέπει να πει.

Θα αρχίσει με ένα «κοίτα εγώ..»

Θα κοιτάξει σπλαχνικά, ξέρει να το κάνει.

Ένα «δεν περίμενα να γίνει έτσι.»

Ξέρει την πλοκή, την έχει διαδραματίσει τόσες φορές.

Λίγο θα κομπιάσει, λίγο θα διστάσει και θα αποχαιρετήσει.

Μα δεν μπορεί, κάτι είναι αλλιώς.

Σαν λίγο διαφορετικό, σαν αλλοιώτικο.

Υποψιάζεται τι είναι, το νοιώσε καιρό πριν.

Τότε που ήτανε παιδί και έφτιαχνε παραμυθιά.

Μα πώς; Αφού προσέχει.

Οι ιστορίες δεν του πρέπουν.

Ελεγχτικός μηχανισμός, θα το βρεί.

Θα το θάψει, ή μάλλον καλύτερα πυρά.

Θα το αρνηθεί τρεις, και θα το κάψει.

Ένα κουφάρι μοναχό γουστάρει να χει.

Όχι! Κι να ‘θελε ακόμα να το πει, το έχει ξεχάσει.

Αχ! Αυτός, ο τρίτος ενικός, εγώ. 

                                                                              

                                                                                Σταύρος

ONE WISH

-->

I wish all the stars to be above you

I loved you, damn true

Oh, this night I’m so lonely

We have to stop moving slowly.

I had this dream

And I fear because of me

I’m worried for this love

That has no soul.

I wish you would find your way

I don’t want even you pay

But now is time to move on for my safe

Our story is just a cold case.

I don’t want to blame you

So forgive me if I do

I have to repair my heart

And make again an art

Please, wish me good luck

For my whole new start

I don’t want to act anymore

So give it up and carry on.

It was my life end

This moment,  which you fell.

You say that you need me so desperately

How did we become so typically?

I wish you the best

But this love is dead

I’m not your man

It wasn’t meant.

I don’t know how to act

So it is better for us to be apart

You didn’t betray me

But we don’t have the same dream. 

Stavros